Maria Stanisława Wasiłowska Konopnicka urodziła się w Suwałkach 23 maja 1842 roku w domu przy ul. Kościuszki 31. Była córką Józefa i Scholastyki Wasiłowskich. Wasiłowscy przebywali w Suwałkach jeszcze 7 lat. W ciągu tego okresu urodziło się 4 ich dzieci: Jan Jarosław, Laura Celina, Zofia i Jadwiga Julia. We wrześniu 1849 roku Wasiłowscy opuścili Suwałki i udali się do Kalisza. W 1854 r. Scholastyka Wasiłowska osierociła dzieci. W 1862 roku Maria wyszła za mąż za Jarosława Konopnickiego - zubożałego ziemianina, dzierżawcę okolicznych majątków: Bronowa i Gusina. Po latach zajmowania się liczną gromadką dzieci i uczestniczenia w życiu towarzyskim. Konopnicka zapragnęła poświęcić się pisarstwu.
Debiutowała w 1875 roku wierszem w "Kaliszaninie". Cykl lirycznych wierszy "W górach" zamieścił w rok później "Tygodnik Ilustrowany". Konopnicka przeniosła się do Warszawy. Bardzo szybko jej twórczość poetycka zdobyła powszechne uznanie. Już w latach 1881, 1883 i 1886 ukazały się trzy kolejne serie poezji. Była jednak nie tylko wybitną poetką, ale świetną nowelistką ("Mendel Gdański", "Miłosierdzie Gminy", "Nasza szkapa", "Urbanowa"). Zajmowała się także krytyką literacką ("Mickiewicz, jego życie i duch", "Trzy studia").
Pisała też utwory dla dzieci :"O Janku Wędrowniczku", "Stefek Burczymucha", "O Krasnoludkach i sierotce Marysi". W dowód uznania Maria Konopnicka z okazji jubileuszu 25-lecia twórczości otrzymała dworek w Żarnowcu koło Krosna. Zmarła 8 października 1910 roku w Suwałkach. W 25-lecie śmierci - 8 października 1935 roku na domu, w którym się poetka urodziła wmurowano pamiątkową tablicę.